de derde chemo

Donderdag 10 oktober was het weer zover, de derde chemo alweer. Na de bijwerkingen van de tweede chemo heeft Katrien on swat tips gegeven die hebben we bespreekbaar gemaakt. De mineralen die volgens wetenchappelijk onderzoek niets doen worden toch weer gegeven want het kan best eens zo zijn dat ik tot de kleine groep uitzonderingen behoor waar dit wel een positief effect heeft. Ook het verdunnen van de chemo met glucose was een tip van Katrien en tenslotte het afwisselen van arm waar geprikt wordt. Hoef deze keer ook maar een keer geprikt te worden want het bloed afnemen gaan ze ook op het dagcentrum doen en dan kan het infuus blijven zitten zodat ze het kunnen gebruiken voor de chemo 's middags (alweer bedaank Katrien).

en ja, het heeft gewerkt! Het toedienen van de chemo viel dit keer reuze mee. Nagenoeg geen last van mijn arm gehad en ook de andere bijwerkingen lijken mee te vallen. Tijdens de chemo zijn Cas en Marielle ook nog even langs geweest. Ook Dennis is nog even komen buurten en Corine is ook nog langs geweest. Leuk die aanloop, dan gaat de tijd sneller voorbij en hoewel dat normaal gesproken niet fijn is (zeker niet als je er niet meer zoveel van hebt) was het nu wel prettig.

Voordat ik dit bericht ga afsluiten wil ik nog een paar gebeurtenissen vermelden die op de een of andere wijze indruk op me gemaakt hebben. 7 en 8 oktober ben ik in Wenen geweest. Ik heb daar mijn collega Erika Gamauf geholpen met het voorbereiden van een workshop. Een workshop die het begin van een lean 6sigma training betekende waar ik eigenlijk ook aan mee zou doen maar wat nu dus niet doorgaat....beetje vreemd maar het gaf toch een goed gevoel op de een of andere manier. ś Avonds zijn we gaan eten (zie foto) en er zijn nog 4 collega's mee gegaan. In Wenen heeft Sappi een verkoopkantoor en vraag me niet waarom maar er werken in dit kantoor vrijwel uitlsuitend vrouwen. Ik was dus onderweg met 5 vrouwen....het kan slechter.

De dag na terugkomst had ik een diner afspraak met Randy, de baas van mijn baas. Klinkt misschien gek maar dit etentje voelde bijzonder. We hebben over de meest uiteenlopende zaken gepraat, niet enkel werk gerelateerd maar ook prive. Het is natuurlijk jammer dat mijn ziekte aanleiding is voor dit soort gesprekken....laat dat de boodschap zijn heb ik me toen bedacht

En toen werd het 11 oktober, de dag waarop Fons Leerschool gecremeerd werd. We zijn erbij geweest en dat heeft diepe indruk gemaakt. Ik ben natuurlijk al eerder bij een crematie geweest maar dit keer beleefde ik het veel bewuster en realiseerden we ons hoe kortbij het eigenlijk is of kan zijn.....

14 Oktober hebben we een gesprek gehad over mogelijke erfelijkheid. De specialiste in kwestie is er redelijk zeker van dat er geen sprake is van erfelijkheid. Je kunt het natuurlijk nooit uitsluiten maar gebaseerd op mijn verhaal en de familielijnen in combinatie met de huidige kennis en ervaring wordt erfelijkheid eigenlijk uitgesloten. Goed nieuws dus voor de kinderen.

En toen werd het 18 oktober, de vertrekdatum voor een reisje met de meiden naar Istanbul! Maar daar vertel ik in een volgend bericht over

Zo, we zijn weer bij...althans voor nu even want op het moment dat ik dit bericht plaats sta ik alweer voor de 4e chemo en in afwachting van de uitslag of de chemo ueberhaupt aanslaat. Morgen, 31 oktober is het weer zover...best een beetje zenuwachtig merk ik....ik houd jullie op de hoogte!